Συλλογικότητες αποανάπτυξης – αυτονομίας – αλληλεγγύης

«Εγώ είμαι υπέρ της άμεσης δημοκρατίας, υπέρ των μικρών κοινοτήτων, και το μόνο που θα έλεγα σήμερα που η χώρα μας περνάει κρίση, θα ‘τανε, «Πάρτε τα βουνά, ξαναγυρίστε στα χωριά σας, ξαναγυρίστε στη γη! Ξαναεποικήστε την Ελλάδα!» Χρόνης Μίσσιος

Απλεπιστήμιο |aplepistimio.gr/

Από Κοινού | Κοινωνικός Συνεταιρισμός Αυτάρκειας – www.apokinou.gr/

Ηλιόσποροι / iliosporoi.net/

ΠΕΛΙΤΙ / www.peliti.gr/

Απλεπιστήμιο: Εργαστήρι φυσικής καλλιέργειας και μετακαταναλωτικής προσέγγισης

Πρόταση που απηύθυνα στον τοπικό δήμο αλλά μπορεί να οργανωθεί σε κάθε δήμο

Πρόλογος

Η ιστορική περίοδος που διανύουμε ως ανθρωπότητα έχει ως βασικό χαρακτηριστικό της τον καταναλωτισμό και τον άνθρωπο-καταναλωτή, ο οποίος έχει αποκοπεί από το φυσικό του περίβλημα και διαβιεί έγκλειστος στο χρηματοοικονομικό σύστημα, εντός αφύσικου, τεχνητού περιβάλλοντος, μακριά από τον πραγματικό πλούτο των φυσικών πόρων, μακριά και από τις συνέπειες που έχουν στο οικοσύστημα, άρα στον εαυτό του, οι μικρές και μεγάλες καθημερινές του δραστηριότητες.

Αποτέλεσμα αυτού το τρόπου ζωής είναι να διαβιεί παραπλανημένος πλέον όσον αφορά στην έννοια του πλούτου, να θεωρεί ως “οικοσύστημα” και ως “Όλον” το χρηματοοικονομικό σύστημα και, τέλος, να θεωρεί πια ως “φυσικό πόρο” και ως κινητήριο μοχλό της ύπαρξής του το χρήμα.

Έτσι, η καθημερινή ζωή και δράση του παραπλανημένου μη φυσικού πια ανθρώπου – καταναλωτή έχει ως βασικούς άξονες

α) τη συνεχή κατανάλωση, έως απομύζηση, δίχως αναπλήρωση ούτε στο ελάχιστο, των φυσικών πόρων του πλανήτη,

β) τη συνεχή παραγωγή ρύπων και απορριμμάτων που ρυπαίνουν και μολύνουν το Οικοσύστημα

Αυτοί οι δύο άξονες έχουν επιφέρει μέχρι σήμερα μη αναστρέψιμες πλέον βλάβες στο οικοσύστημα και συνεχίζουν να προξενούν ολοένα περισσότερες, με πιο κύριες τον αφανισμό πολλών έμβιων ειδών και τον περιορισμό της βιοποικιλότητας, δηλαδή τη φτωχοποίηση του πλανήτη, την καταστροφή τοπίων, ατμόσφαιρας, υπεδάφους, θαλασσών, βυθού, την ερημοποίηση της γης, αλλά και τη συσσώρευση απορριμμάτων και ρύπων λόγω υπέρβασης της δυνατότητας απορρόφησής τους από το οικοσύστημα.

Σημειωτέον ότι το έτος 2015 η μέρα υπέρβασης της γης, δηλαδή η μέρα κατά την οποία η ανθρωπότητα εξάντλησε όλους τους φυσικούς πόρους που είχε παράξει το οικοσύστημα για το έτος αυτό, ήταν η 13η Αυγούστου και κάθε χρόνο η μέρα αυτή, σύμφωνα με το διεθνές ινστιτούτο υπολογισμού της, μεταφέρεται ολοένα και πιο νωρίς.

Εκτός όμως από τις συνέπειες στο οικοσύστημα, η καθημερινή διαβίωση του ανθρώπου – καταναλωτή έχει άμεσες συνέπειες στον εαυτό του:

α) τη μετατροπή της διατροφής του σε εκτροφή λόγω της αντικατάστασης των φυσικών τροφών από επεξεργασμένα και συσκευασμένα τρόφιμα, τα περισσότερα των οποίων υβριδιακά, χημικά ή και μεταλλαγμένα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την υγεία του, σωματική, πνευματική και ψυχική.

β) την πλήρη εξάρτησή του από την χημική βιομηχανία είτε πρόκειται για τη διατροφή του είτε για την υγεία του, και τη μετατροπή του οργανισμού του και της υπόστασής του σε εξάρτημα που συντηρείται και καταναλώνει “για να δουλεύει το σύστημα” με ό,τι σημαίνει αυτό για την ποιότητα της ζωής του.

Είναι φανερό ότι ο άνθρωπος καταναλωτής δεν μπορεί να έχει πολύ μέλλον επί του πλανήτη αν συνεχίσει την ίδια πορεία ζωής, με τους ίδιους ρυθμούς και την ίδια φιλοσοφία, αφού το οικοσύστημα δεν είναι άπειρο και η απομύζησή του ραγδαία.

Είναι επίσης φανερό, και σε αυτή τη συγκυρία που ζούμε το νιώθουμε ολοένα περισσότεροι, ότι ο άνθρωπος παρ’ όλη την ανάπτυξη, την επιστημοσύνη, την τεχνολογία και τον πολιτισμό που έχει αναπτύξει και κατακτήσει, είναι πιο δυστυχής, πιο ασθενής, πιο δέσμιος των επιλογών του και πιο πιεσμένος στην καθημερινή ζωή του από κάθε άλλη ιστορική του περίοδο. Δεν είναι πλέον ελεύθερος ο άνθρωπος, όπως τα πλάσματα της φύσης.

Προφανώς λοιπόν η ανθρωπότητα επιβάλλεται να αλλάξει κάπως πορεία για ξεφύγει από την ύβρη της και από τον κακό της εαυτό. Η ανθρωπότητα όμως δεν είναι κάτι τεράστιο, κάτι αφηρημένο, κάτι έξω από εμάς. Η ανθρωπότητα είμαστε εμείς, είναι ο καθένας από εμάς και η ευθύνη είναι δική μας. Είναι δική μου και δική σου η ευθύνη να αλλάξουμε πορεία, να μεταβούμε σε μιαν άλλη φιλοσοφία και ένα άλλο σύστημα που θα σέβεται τη ζωή, να χρησιμοποιούμε με φειδώ τους φυσικούς πόρους και με συναίσθηση ότι αποτελούν αγαθά κοινοκτημοσύνης όλων των πλασμάτων, να παράγουμε με τρόπο φυσικό και να αναπληρώνουμε ένα ποσοστό από τους πόρους που χρειαζόμαστε, να βιώνουμε τη μόνη ανάπτυξη που υφίσταται, η οποία είναι η αργή φυσική ανάπτυξη, να μην παράγουμε πλέον απορρίμματα, ρύπους και προϊόντα βίας.

Πρόταση

Ο Δήμος Χίου να διαθέσει ένα αγρόκτημα ιδιοκτησίας του, πέριξ της πόλης, εντός του οποίου θα φροντίσω προσωπικά και δίχως χρηματική αμοιβή να οργανώσω σε βάθος χρόνου και με όσους δημότες ενδιαφέρονται να συμμετέχουν αλλά και με σχολεία ή ομάδες πολιτών, συλλόγους κ.α. ένα πρακτικό εργαστήρι επί των αξόνων της φυσικής καλλιέργειας, της φυσικής διατροφής και της φυσικής ζωής, με παράλληλο θεωρητικό εργαστήρι φιλοσοφίας επί της μετακαταναλωτικής προσέγγισης της ζωής και της κοινωνίας.

Με στόχο τη συνειδητοποίηση

α) της φυσικής μας υπόστασης,

β) της ευθύνης μας για την προσωπική μας υγεία και ζωή

γ) της θέσης και του ρόλου μας ανάμεσα στα άλλα φυσικά πλάσματα και τους φυσικούς πόρους,

αλλά και

δ) την παραγωγή τροφής με τη δημιουργία δημοτικών λαχανόκηπων και μπαξέδων

ε) τη μείωση των απορριμμάτων,

στ) την προσωπική του καθενός σταδιακή απεξάρτηση από τη σύγχρονη καταναλωτική πραγματικότητα, τον επαναπροσανατολισμό του στο οικοσύστημα, στον πραγματικό πλούτο, στην πραγματική ζωή, την επανάστηση του αξιακού μας συστήματος και την αλλαγή του κοινωνικού και πολιτικού τοπίου γύρω μας.

Για την υλοποίηση αυτού του προγράμματος απαιτούνται, εκτός από το υδρευόμενο αγρόκτημα που πρέπει να βρίσκεται κοντά στην πόλη, κάποια απλά αγροτικά εργαλεία τα οποία θα πρέπει να προμηθευτεί ο δήμος για να υπάρχουν εκεί (θα φέρνουν και οι συμμετέχοντες τα δικά τους), ένας υποτυπώδης στεγασμένος χώρος για τη φύλαξη των εργαλείων και για τις συγκεντρώσεις και συζητήσεις μας, μια μικρή ηλεκτρική μπετονιέρα για την παρασκευή σβόλων σποράς και ένα μικρό χρηματικό ποσό ετησίως για αναλώσιμα και έξοδα μετακίνησης.

Το εργαστήρι προτείνεται να οργανωθεί ως εβδομαδιαίο, κάθε Σάββατο πρωί 8-11 και απόγευμα 3-5 για τους μήνες με χειμερινή ώρα, δηλαδή από Νοέμβριο μέχρι τέλος Μάρτη και με το ωράριο να διαμορφώνεται ανάλογα με το φως της μέρας και τις συνθήκες θερμοκρασίας κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες.

Είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση και συζήτηση επί των ζητημάτων αυτών και αναμένω τις απόψεις σας. Αν είστε σύμφωνοι και ενδιαφέρεστε να γίνει πράξη η πρόταση αυτή, λάβετε υπόψη σας παρακαλώ ότι θα είναι καλό να ξεκινήσουμε το συντομότερο, με τα πρωτοβρόχια. Ευχαριστώ.

Φθινοπωρινός επισκέπτης

Posted on October 3, 2015

1

Σήμερα έφθασε ως εδώ ο Α.Σ., 35χρονος, κάτοικος κέντρου Αθηνών, γεννημένος και μεγαλωμένος εκεί, υπάλληλος σε μεγάλη εταιρία ως αποθηκάριος, με μισθό που του αρκεί για να ζει άνετα σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα ως εργένης.
Ταξίδεψε με το βαπόρι χθες βράδυ από Πειραιά και μόλις ξημέρωσε στη Χίο, ήρθε με ένα παπί στη Βολισσό και με βρήκε διότι, είπε, ήθελε να συζητήσουμε πολλά πάνω στο ζήτημά του, που δεν είναι άλλο από την ολοένα και σφοδρότερη επιθυμία του να εγκαταλείψει τη ζωή που έμαθε και κάνει τόσα χρόνια, να εγκαταλείψει την πόλη, τη δουλειά και την καθημερινότητα αυτή που βιώνει, με σκοπό να ζήσει ελεύθερος κοντά στη φύση, να τρέφεται με φυσικές τροφές, να μην παράγει απορρίμματα και να νιώθει ελεύθερος.
Ήρθε λοιπόν εδώ σήμερα ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε τροχιά προς την συνειδητότητα, ένας άνθρωπος που υποφέρει πλέον με τον τρόπο που ζει, παρ’ όλο που το σύστημα δεν τον έχει ξεβράσει, αλλά τον χρησιμοποιεί ακόμη και τον πληρώνει σε χρήμα σχετικά καλά. Νιώθω, μου είπε, σαν ένα ρομπότ σε μια γραμμή παραγωγής, που γεννήθηκε, που ζει και που εκτρέφεται μόνο και μόνο για να στέκεται στα πόδια του και να δουλεύει, νιώθω ότι είμαι προγραμματισμένος απόλυτα και ότι κάθε βράδυ με βγάζουν από την πρίζα για να με ξαναβάλουν το επόμενο πρωί, νιώθω, μου είπε, ότι δεν είμαι ελεύθερος άνθρωπος και ότι ο άνθρωπος γεννήθηκε για να είναι πάνω απ’ όλα ελεύθερος. Πολλά ακόμη μου είπε ο Α. Ότι διαισθάνεται πως έρχεται ο απόλυτος εγκλωβισμός εντός αυτού του συστήματος, ένα αίσθημα πνιγμού ότι θα επακολουθήσει πολύ σύντομα και γι’ αυτό νιώθει ότι θέλει να ξεφύγει όσο είναι καιρός, ακόμη τώρα που έχει μισθό και μια καλή ζωή, ακόμη τώρα που μπορεί και σκέφτεται νηφάλιος, που δεν είναι στην απόγνωση και στην απελπισία. Ότι θέλει συνειδητά και όχι εξ ανάγκης να αλλάξει τη ζωή του, να αλλάξει την ανθρωπότητα όσο του αναλογεί κι αυτού η ευθύνη της.
Κάναμε ωραίες κουβέντες με τον Α., ήρθε κατόπιν και η Ειρήνη και του είπε κι εκείνη την προσωπική της εμπειρία, πώς παραιτήθηκε από την εργασία της και ήρθε να ζήσει κοντά στα φυτά, πώς βασανίστηκε μέχρι να κάνει πράξη την απόφασή της και πώς τελικά κατέληξε να κάνει το μεγάλο βήμα και δεν το έχει μετανιώσει. Κάναμε ύστερα τις βόλτες μας και το μπάνιο μας στην οκτωβριάτικη θάλασσα, πήγαμε στον λαχανόκηπο και ποτίσαμε, κόψαμε ρόκες, ραδίκια, σέσκουλα, ντομάτες, μαϊντανά, σέλινα, κολοκύθια κι ένα αγγούρι, τα κάναμε σαλάτα, και στο τέλος έφυγε και είπε ότι θα ξανάρθει.

Οι δυσκολίες τού να αλλάξει κάποιος ριζικά τη ζωή του, ιδίως σε μια εποχή σαν τη σημερινή, που η κοινωνία μας είναι ολοσχερώς δέσμια ενός σάπιου και χυδαίου συστήματος, το οποίο επιπλέον βρίσκεται σε κρίση υπαρξιακή, είναι τεράστιες αλλά, όπως τουλάχιστον γνωρίζω από τα προσωπικά μου βιώματα εδώ και 17 χρόνια, δεν χρειάζεται να είσαι πολύ δυνατός για να ακολουθήσεις την ψυχή σου, μπορεί απλά να είσαι πολύ αδύναμος για να της αντισταθείς…

Ντοκυμαντέρ στο france4

Posted on October 2, 2015

4

Σήμερα ήρθαν οι άνθρωποι από το france4 για το ντοκυμαντέρ. Αρχίσαμε στις 9 το πρωί και τελειώσαμε μετά τις 2 το μεσημέρι, κανονικό μεροκάματο! Μιλήσαμε περί φυσικής καλλιέργειας και φυσικών πόρων, περί της αναγκαίας στροφής της ανθρωπότητας στο Οικοσύστημα και στη φυσική της υπόσταση, δοκίμασαν διάφορα ήδη πρασινικών και ντομάτες κατευθείαν από το χωράφι, δοκίμασαν και σούμα από την απόσταξη των σύκων μας, ξεναγήθηκαν στη γύρω περιοχή και είδαν τα παλιά μαγκανοπήγαδα, βόλταραν κατόπιν στην υπέροχη Βολισσό και κατέγραψαν πλάνα και ήχους.

Βλέποντας τα εγκαταλελειμμένα κτήματα και τα ερείπια των αγροικιών, τους μίλησα για τις γενιές που κάποτε άφησαν τούτον τον πλούτο τον διαρκή των φυσικών πόρων και μετανάστευσαν στις πολιτείες για να κερδίσουν χρήμα, και απέμεινε ο πλούτος απροστάτευτος, έρμαιο στα χέρια των επιτήδειων της ηθικής του χρήματος, εκποιήθηκαν οι άνθρωποι και γίνανε εν τέλει σκλάβοι του εαυτού τους και του συστήματος που ενσαρκώνουν, εκποιείται τώρα και ο πλούτος τους ο πρότινος και ο μοναδικός.

Σταθήκαμε στο τέλος της βόλτας μας στην εκβολή του χείμαρρου, εκεί όπου η θάλασσα έφερε με την νοτιά τα βότσαλα και έφραξε την μπούκα, ανάμεσα στα δυο νερά σταθήκαμε, στο αρμυρό και στο γλυκό, με την πλάτη στο πέλαγο και τη ματιά προς το βουνό.
Τους έδειξα το Πελινναίον Όρος, το δίκορφο, που φορούσε ένα κασκόλ από πυκνό πάλλευκο σύννεφο, και όλη τη βουνοσειρά. Τους είπα τότε πως όλα όσα είδανε, μυρίσανε, γευτήκανε, αγγίξανε, νιώσανε και θαυμάσανε σήμερα το πρωί, όλα σε τούτο το βουνό τα οφείλουμε, αυτό φτιάχνει το κλίμα μας, τραβάει τα σύννεφα και τις βροχές, γεμίζει τα ρυάκια, κατεβάζει ορμητικό τον χείμαρρο, πλημμάρει τα πηγάδια, ποτίζει τα περβόλια και τους κήπους, φτιάχνει εύφορη τη γη, δημιουργεί ακρογιαλιές, όλα αυτό το όμορφο και αγέρωχο βουνό τα χει δημιουργήσει, όλα του τα χρωστάμε.

Όμως, τους είπα ύστερα, όχι μόνο τούτο το βουνό, αλλά όλα τα όμοιά του, στην Κρήτη, στα άλλα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα, ο ανόητος χυδαίος καταναλωτισμός τα ονομάζει ξεροβούνια άχρηστα και σχεδιάζει να τα ισοπεδώσει με βιομηχανίες ανεμογεννητριών για την παραγωγή μιας δήθεν πράσινης ενέργειας, και έτσι να καταστρέψει όλον αυτόν τον πλούτο και τα οικοσυστήματα ανεπίστροφα πια, αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλα στο τέλος, να σώσουμε τον τόπο μας από την “ανάπτυξη” αυτή της ύβρης, του γιγαντισμού και της αυτοκαταστροφής.

http://yiannismakridakis.gr/